فاین تذهبون

به شاخه ی گل احساس من تبر می زد مرا کتک همه شب تا خود سحر می زد همیشه وقت مناجات و وقت راز و نیازبه جان خسته من بیشتر شرر می زد درون سینه گمانم که داشت کینه و بغضکه ظالمانه به پهلو و دست و سر می زد  تمام همت دشمن ستمگری می بودگمان مبر که مرا نرم و مختصر می زد اگر که نام علی(ع) می شنید از لب منز روی کینه مرا هر چه بیشتر می زد نکرده بودم اگر چه خطا و عصیانیز روی خشم و حسد بر سرم تشر می زد اسیر بند ستم بودم و مرا دشمنهزار زخم زبان نیز بر جگر می زد به زعم خویش از این ظلم بیکران بر منبه حق پرستی و قرآن و دین ضرر می زد فاین تذهبون...

آغاز وحی و عید رسالت مبارک است عید رسول و عید هدایت مبارک است فصل خزان گذشت و بهار آمد ای بشرمژده که شب گذشت و شده موقع سحر بشنو به گوش جان خود آوای وحی رابشنو که حق به آدمیان می دهد ندا  اقرأ و ربک ای همه پاکی همه صفاای انتخاب ناب خداوند، مصطفی اقرأ و ربک ای که شدی انتخاب حقّاقرأ بخوان به صوت رسایت کتاب حق امر خداست لب به سخن باز کن بخوانمشتاق نغمه های تواند اهل آسمان ای آفتاب حسن ز مکه طلوع کن قلب بشر قرار ندارد شروع کن اقرأ بخوان سعادت انسان به دست توستخلق جهان به عشق تو و ناز شست توست اقرأ بخوان برادر روح الامین توییاقرأ بخوان که رحمت للعالمین تویی قبل از وجود عالم هستی تو بوده ایتو اولین کسی که خدا را ستوده ای اقرأ بخوان و دلبری از جبرئیل کنمهمانمان به جرعه ای از سلسبیل کن ذکر لب ملائکة الله احمد(ص) استتسبیح شمس و ورد لب ماه احمد(ص) است ای انتخاب ویژه ی حق انقلاب کنبت های ظلم و جور و جفا را خراب کن بگشای لب که نغمه ی قرآنم آرزوست بگشای لب که خیر فراوانم آرزوست تو انتخاب اولی و آخرین رسولتو با علی(ع) برادری و کوثرت بتول(س) ای جمله انبیاء همگی شیعیان توباشند اولیاء همگی رهروان تو تو برترین سفیر خدایی و احمدیپیوسته گرم حمد و ثنایی، محمدی زیباترین غزل تویی ای شعر ناب حقحق انتخاب توست، تو هم انتخاب حق با نغمه ی حجاز بخوان آیه های وحیبا صوت دلنواز بخوان آیه های وحی بر قله ی کمال بشر رد پای توستدر اهتزاز بر سر قله لوای توست ای شاهد رسالت تو حضرت علی(ع)باشد تو را وزیر و خدا راست او ولیّ تو شهر علم هستی و او باب شهر علمتو مظهر سخاوت و او شهره شد به حلم قرآن کتاب وحی خدا ثقل اکبر استحیدر(ع) کتاب ناطق تو ثقل اصغر است شکر خدا که رهبری و رهنمای ما قرآن و اهل بیت(ع فاین تذهبون...

بگشوده دیده بر جهان دلبند زهرا(س) روئیده بر لب غنچه ی لبخند زهرا(س) زهرا(س) و حیدر(ع) محو سیمای حسینندافلاکیان گرم تماشای حسینند دارد محمد(ص) در بغل یک ماه زیباروح الامین مات گل زیبای زهرا(س) این نو گل زیبا به حق نامش حسین(ع) استاین نور رب المشرقین و مغربین است فُلک نجات است او و مصباح هدایتما را نماید رهنمون سوی سعادت سرمایه ی ما شیعیان نام حسین(ع) استدین حقیقی دین اسلام حسین(ع) است شمس هدایت تا قیامت می درخشدتا راه خوشبختی ما را نور بخشد لبهای خشک او همان آب حیات استشوق حیات شیعیان بعد از ممات است از مقدم او انبیاء غرق سرورندلبریز شور و شادی و شعر و شعورند باشد نبی(ص) محو تماشای حسینشچشمش شده روشن به سیمای حسینش آن کودک یک روزه ی خوش قد و قامتهنگام قد قامت کند بر پا قیامت سر تا به پا، پا تا به سر پیغمبر است اونامش حسین(ع) امّا علی(ع) دیگر است او مؤمن بدون مِهر او ایمان ندارداسلام بی او مصحف قرآن ندارد ما را محبِّ او و یارانش نوشتندبا مِهر روی او گِل ما را سرشتند شرح و بیان و معنی ام الکتاب استهمچون علی(ع) او شافع روز حساب است آشفته ی مویش تمام شیعیانندسرگشته ی کویش تمام مؤمنانند در خانه ی دل دارد او جا تا قیامتداریم از او امید امداد و شفاعت ذکر مناجات امیرالمؤمنین(ع) اوستبیت الحرام و قبله ی اهل یقین اوست شرح همه آیات قرآن مبین اوستفرزند حیدر(ع)، مقتدای متقین اوست عرش خدا در مقدم او شد چراغانروح الامین دارد به لب آیات قرآن بخشیده زینت نام او عرش خدا رامدهوش کرده ماهِ رویش اولیا را او واسط فیض خدای مهربان استدر روز محشر بر سرِ ما سایبان است روح ملائک روز و شب پروانه ی اوستقلب همه خوبان عالم خانه ی اوست نام حسین(ع) تسبیح هر روز و شب ماستخنده به یمن مقدم او بر لب ماست Adblock t فاین تذهبون...

عید میلاد است میلاد جواد ابن الرضا(ع) عید بخشش عید جود عید کرم عید سخا عید شرح و معنی آیات قرآن کریمعید حاجت عید امید عید شکر عید دعا عید میلاد است عید اسوه ی جود و کرمعید حمد و عید مدح و عید تمجید و ثنا عید میلاد است میلاد گل گلزار دینروز عید آسمانی ها به عرش کبریا چشم بگشوده به عالم اسوه ی تقوا و دینآن که باشد خاک پایش چشم ما را توتیا قبله گاه مؤمنین است و امام المسلمینزینت ملک وجود و تاج فخر انبیا دردمندان جهان آمد طبیب دردهاآن طبیبی که به هر درد بشر باشد شفا ملجاء درماندگان و بی پناهان است اوآن که می گردد به دست او روا حاجات ما آمد او و ساکن دل های ما شد تا ابدخانه ی دل ها گرفته از قدوم او جلا اوست معمار سخا و بخشش و جود و کرماو نهاده جود و بخشش را در این عالم بنا آنچه در او ره ندارد ظلم و جور است و جفادر عوض او هست پر از مهربانی و وفا هر که می خواهد بقا باید فنای او شودپادشاهی هر که می خواهد شود او را گدا شیعیانش از غم روز جزا آسوده اندچون که او باشد شفیع شیعه در روز جزا راه گم می شد اگر او رهنمای ما نبودشکر یاربّ او به ما شد مقتدا و رهنما شکر یارب چون که فرمودی به ما او را عطاای خدا ممنون به عشقش شیعه گشته مبتلا فاین تذهبون...

عمریست که من مفسّر قرآنم توصیف علی(ع) است آنچه من می دانم لبریز علی(ع) است جای جای قلبمیعنی که پر از باور و از ایمانم سرباز ولایتم، علی(ع) است فرمانده منجان در کفم و منتظر فرمانم جز مِهر علی(ع) در دل من مِهری نیستکمتر مگر از ابوذر و سلمانم در هر دم و بازدم علی(ع) می گویمبی عشق علی(ع) هر دو جهان زندانم در دام علی(ع) اسیرم از روز نخستآزاده ترین مردم این دورانم اثبات ولایت علی(ع) کار من استوقتی که پر از دلیل و از برهانم عبد است علی(ع) ولی ولی الله استدر کار امیر مؤمنان حیرانم ایوان نجف قبله ی حاجات من استاز قبله که روی بر نمی گردانم عمریست که دم به دم علی(ع) می گویمدر مدح علی(ع) زبانزد رندانم  چون مولد کعبه اوست، هنگام نمازرو سوی بنای کعبه می چرخانم تا زنده ام از علی(ع) زنم دم شب و روزتا حق بدهد کنار او اسکانم آمد به جهان و خنده بر لب روئیددر مقدم او سرخوشم و خندانم ورد لب و تسبیح مناجات من اوستگردیده عجین با همه ی ارکانم من بر سر خوان او نشستم همه عمردر خانه ی او تا به ابد مهمانم از لطف خداست یاعلی(ع) گفتنِ ماممنون خدای خالق سبحانم چون سائل خانه ی علی(ع) هستم منپس بر همه ی اهل جهان سلطانم عهدی است مرا که یار حیدر(ع) باشمتا روز ابد بر سر این پیمانم ای کاش به بالین من آید دم مرگتا آن که ببیند رخ او چشمانم سرمایه ی من در این جهان جان من استبا عشق فدای حضرت او جانم  از روز نخست یا علی(ع) گفتم مننام علی(ع) است جمله ی پایانم وقتی که علی(ع) است ترجمان قرآنجز مدح علی(ع) مجوی در دیوانم فاین تذهبون...

زینب(س) است این زن که صدها موج طوفان دیده است زینب(س) است این زن که رنج و غم فراوان دیده است دیده هم در خون شناور جسم عریان حسین(ع)هم روی نیزه سر خورشید تابان دیده است بوسه زد او بر رگ گردن میان قتله گاهاو برادر را به خون خویش غلطان دیده است قلب او لبریز اندوه و عزا و ماتم استپاره پیکر ها روی خاک بیابان دیده استاسوه ی صبر است این بانو که رفت از این جهانصبر او را عالمی در شام ویران دیده است گریه کرده در بر اجساد بی سر بارهابر سر نیزه سر پاک شهیدان دیده است همسفر با کاروان غصه و غم بوده استپر ز تاول او کف پاهای طفلان دیده است بر سر نعش حسین(ع) در عصر روز حادثهمادرش را نوحه خوان و اشک ریزان دیده است او چهل منزل مصیبت او چهل منزل عزااو چهل منزل غم و درد یتیمان دیده است سهم او از این جهان گویا که غیر از غصه نیستپشت درب خانه مادر را پریشان دیده است در میان کوچه بعد از آن که درب خانه سوختحیدر کرار(ع) را در بند عدوان دیده است درد دل های علی(ع) را بارها بشنیده اوبر سر چاهی علی(ع) را در نیستان دیده است لخته ی خون برادر در میان طشت رایا که تابوت حسن(ع) را تیر باران دیده است دیده او بالای نیزه یک سر خاکستریپای نیزه کودکان را زار و نالان دیده است زینب کبری(س) کجا و بزم می خواران کجاخیزران را بر لب قاری قرآن دیده است زخم صد شمشیر و تیر و نیزه بر نعش حسین(ع)از جهالت های افرادی مسلمان دیده است رودی از خون گشت جاری در زمین کربلاغرقه در خون خیل پیکرها به میدان دیده است خیمه ها آتش گرفت و در غروبی غصه دارکودکان را دل غمین سر در گریبان دیده است ریزه خوار سفره احسان زینب(س) بوده ایماو که ما را بر سر این سفره مهمان دیده است  در عزایش نوحه می خوانیم و می سوزیم ماچشم ها او را فقط غمگین و گریان فاین تذهبون...